Veelbelovende immunotherapieën: immunotherapie met checkpointremmers

De afgelopen jaren zijn er veelbelovende immunotherapieën toegevoegd aan het arsenaal van de oncoloog. Dit zijn behandelingen die, in tegenstelling tot conventionele chemotherapie of radiotherapie, niet gericht zijn op het rechtstreeks vernietigen van de kankercellen, maar op het (her)activeren van het immuunsysteem van de patiënt, zodat het de tumorcellen herkent en aanvalt. Eén zo'n behandeling heet immunotherapie met checkpointremmers , waarbij monoklonale antilichamen (grote Y-vormige eiwitten die zich specifiek kunnen hechten aan bepaalde markers op het oppervlak van cellen) worden toegediend om de ‘remmen’ van het immuunsysteem te verwijderen.

Het nadeel van deze innovatieve behandeling is dat het immuunsysteem - dat nu nieuw leven is ingeblazen - ook die cellen kan aanvallen waarvan we niet willen dat ze herkend worden, dat wil zeggen de cellen in ons eigen lichaam. Ernstige bijwerkingen die de hormoonproductie van het lichaam beïnvloeden, zijn ontsteking van de hypofyse of bijnier (wat leidt tot lage cortisolspiegels of bijnierinsufficiëntie) en diabetes mellitus (suikerziekte) waarvoor insuline nodig is.

Het doel van dit onderzoek is om biomarkers te vinden die de ontwikkeling van hormonale bijwerkingen van immunotherapie voorspellen en, indien mogelijk, te voorspellen welke patiënten een betere prognose zullen hebben door deze antikankertherapie. Om onze doelstellingen te bereiken, zullen we zoeken naar de aanwezigheid van antilichamen tegen endocriene klieren (= klieren die hormonen produceren, zoals de schildklier, bijnieren, hypofyse en alvleesklier) voor de start van en tijdens de immunotherapie. Daarnaast zullen deze gegevens worden ingevoerd in een patiëntenregister voor verdere analyse van de immunotherapie, kankertypes en het resultaat van de behandeling.

Extra financiële steun is noodzakelijk om dit onderzoek te ondersteunen op lange termijn.